Dr Małgorzata Cwenk (ur. 1975) - adiunkt Katedry Literatury Oświecenia i Romantyzmu KUL Jana Pawła II. Zainteresowania naukowe skupione wokół poezji romantycznej i biografii rówieśników Mickiewicza ze szczególnym uwzględnieniem ich zesłańczych losów. Autorka drobnych prac drukowanych w czasopismach i ksiegach konferencyjnych oraz ksiązki "Miasto żałoby". Lublin Onufrego Pietraszkiewicza (Lublin 2005). * Z recenzji prof. Mariana Maciejewskiego: * książka podejmuje temetyke badawcza zwiazana z filomatami, ale bardzo niekonwencjonalnie. Otrzymujemy dobrze umotywowana biografię, budowana nie tylko na podstawie materiałów opublikowanych w serii Archiwum Filomatów, ale i rekopiśmiennych, dotychczas nieznanych, przechowywanych w Bibliotece Uniwersyteckiej KUL. Autorka prostuje wiele błednych opinii o Pietraszkiewiczu jako studencie, współtwórcy Towarzystwa Filomatów, nauczycielu lubelskim, zesłańcu sybirskim, organizatorze i dysponencie biblioteki tobolskiej przejętej po Moszyńskim. [...] Okazuje się, że bohaterowi blizej do chrześcijańskiej akceptacji rzeczywistości niż do romantycznych nadnaturalnych zaswiatów. To biografia wielkiego, choć prostego i pokornego człowieka, wychodzącego w końcu z cienia wielkich. * Z recenzji prof. Marka Piechoty: * Onufry Pitraszkiewicz. Biografia zesłanca to ambitna i udana próba biografii naukowej, która swoboda narracji i poznawczym temperamentem przypomina walory, do jakich przyzwyczaił nas prof. Zbigniew Sudolski w swych opowiesciach biograficznych o wielkich romantykach polskich. [...] kazdy sąd znajduje tu precyzyjne udokumentowanie, stąd bezdyskusyjne jej przydatność dla dalszych prac naukowych. Zalety inspiracyjne dzieła, którego lektura może zaowocowac licznymi samodzielnymi pomysłami, dopiskami i rozwinieciami, wydają się też trudne do przecenienia. W obrebie niepowtarzalnych wartości umieszczam zdecydowanie na pierwszym miejscu funkcjonalne i starannie przemyslane wykorzystanie archiwaliów: rekopisów Onufrego Pietraszkiewicza, jego korespondencji, dokumentów osobistych, spośród których źródła publikowane stanowią zaledwie skromny wyimek w porównaniu z dotychczas niepublikowanymi. Biografia odsłania tytułowego bohatera. Po jej lekturze narzuca się wniosek: Onufry Pietraszkiewicz w pełni zasługuje na ów pomnik "trwalszy niż spiż". Równocześnie nie wątpię, że godzi się przypomnieć najszerszej nawet publiczności - szczególnie w kontekscie naszego powrotu do Europy - postać, która odegrała tak wazna rolę w procesie kształtowania się dziewiętnastowiecznego polskiego patriotyzmu.